پسوریازیس یک بیماری پوستی است که با ویژگی‌هایی مانند التهابات، لکه‌های ضخیم و پوسته پوسته شدن پوست در نقاط مختلف بدن شناخته می‌شود. برخی از پزشکان معتقدند که غذاهای گوناگون می‌توانند در بهبود یا تشدید این بیماری تأثیر داشته باشند. سیستم ایمنی بدن نقش مهمی در ایجاد لکه‌ها و پوسته‌پوسته شدن‌های پوست دارد. محققان اغلب پسوریازیس را به بیماری‌های متابولیک مرتبط می‌دانند که می‌تواند خطر مشکلات قلبی را افزایش دهد. برای جلوگیری از این بیماری‌ها، داشتن یک رژیم غذایی مناسب و تأمین مواد مغذی مورد نیاز بدن ضروری است. ویتامین‌هایی مانند ویتامین A، D، E و K برای حفظ سلامت بدن اهمیت بسیار زیادی دارند. در ابتدا باید ذکر کنیم که شواهد و مدارک موجود در رابطه با تاثیر مستقیم ویتامین‌ها بر درمان پسوریازیس بسیار محدود هستند. با این حال، برخی تحقیقات نشان داده‌اند که تامین ویتامین‌های ضروری بدن ممکن است در جلوگیری از بروز این بیماری نقش داشته باشد.

ارتباط بین ویتامین‌ها و بیماری پسوریازیس

ویتامین‌های محلول در چربی شامل ویتامین‌های A، D، E و K هستند، در حالی که ویتامین‌های محلول در آب شامل ویتامین‌های گروه B و ویتامین C می‌باشند. نحوه جذب ویتامین‌ها توسط بدن تأثیر بسزایی در عملکرد و اثرگذاری آن‌ها دارد. این دسته‌بندی به دلیل تفاوت در حلالیت این ویتامین‌هاست؛ ویتامین‌های محلول در چربی عمدتاً در بافت‌های چربی و کبد ذخیره می‌شوند، در حالی که ویتامین‌های محلول در آب باید به صورت منظم مصرف شوند زیرا بدن توانایی ذخیره‌سازی طولانی‌مدت آن‌ها را ندارد و مازاد آن‌ها از طریق ادرار دفع می‌شود. جذب و استفاده صحیح از هر دسته از ویتامین‌ها به چگونگی مصرف و میزان دسترسی آن‌ها در رژیم غذایی وابسته است.

ویتامین A

ویتامین A، که به عنوان رتینوئید نیز شناخته می‌شود، نقش حیاتی در تولید سلول‌های سالم پوست دارد. سبزیجات زرد و نارنجی معمولاً از بهترین منابع این ویتامین مهم به شمار می‌آیند. در بیماری پسوریازیس، بدن به تولید بیش از حد سلول‌های پوستی می‌پردازد؛ ویتامین A می‌تواند با کنترل این تولید اضافی سلول‌ها به بهبود علائم پسوریازیس کمک کند. استفاده از رتینوئیدها به صورت موضعی می‌تواند به کاهش التهاب در پلاک‌های پسوریازیس منجر شود. همچنین، مکمل‌های ویتامین A می‌توانند در مدیریت این بیماری موثر باشند. با این حال، تأمین مواد مغذی از طریق مصرف غذاهای طبیعی ترجیح داده می‌شود. پیش از استفاده از هر گونه مکمل، مشاوره با یک پزشک الزامی است. برخی مواد غذایی که غنی از ویتامین A هستند، می‌توانند در بهبود وضعیت پوست موثر باشند.

ویتامین‌های گروه B

بیوتین (ویتامین B7) و ویتامین B12 می‌توانند به کاهش علائم پسوریازیس کمک کنند. هرچند کمبود بیوتین نادر است و تاثیر مستقیم آن بر بهبود پسوریازیس ثابت نشده، ولی مصرف مکمل‌های بیوتین می‌تواند به سلامت پوست کمک کند و از رشد سالم سلولی حمایت کند. از این رو، مصرف این ویتامین‌ها می‌تواند به کاهش علائم پسوریازیس کمک کند و به بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به این بیماری کمک کند. ویتامین B12 به عنوان یک درمان موضعی موثر برای پسوریازیس شناخته شده است. پژوهش‌ها نشان می‌دهند که کمبود این ویتامین در بدن می‌تواند یکی از عوامل بروز این بیماری پوستی باشد. منابع غنی ویتامین B12 شامل ماهی، گوشت قرمز، تخم‌مرغ و لبنیات هستند. تامین کافی این ویتامین از طریق تغذیه می‌تواند به بهبود علائم پسوریازیس کمک کند.

ویتامین D

در برخی موارد، پزشکان برای درمان پسوریازیس از روش نوردرمانی استفاده می‌کنند. به علاوه، نور خورشید به تولید ویتامین D در بدن کمک می‌کند. ویتامینی که در بسیاری از واکنش‌های متابولیک بدن نقش اساسی دارد و یکی از مهم‌ترین فواید آن، تقویت سیستم ایمنی بدن است. طی یک تحقیقات پزشکان در سال ۲۰۱۳ نشان داد که استفاده منظم از داروهای خوراکی و موضعی که حاوی ویتامین دی باشد می‌تواند به تسکین علائم پسوریازیس کمک بسیاری کند.

ویتامین C

آنتی‌اکسیدان‌ها با کاهش آسیب‌های مرتبط با استرس اکسیداتیو می‌توانند در درمان پسوریازیس موثر باشند. استرس اکسیداتیو زمانی رخ می‌دهد که تعادل میان رادیکال‌های آزاد و عملکرد آنتی‌اکسیدان‌ها در بدن به هم بخورد. ویتامین C یک ماده مغذی محلول در آب است که به دلیل خاصیت آنتی‌اکسیدانی قوی خود مشهور است. این ویتامین می‌تواند اثرات مخرب رادیکال‌های آزاد را کاهش دهد و در بهبود شرایطی مانند پسوریازیس مؤثر باشد. منابع ویتامین C شامل مواد غذایی مختلفی مانند مرکبات، سبزیجات برگ سبز و انواع توت‌ها می‌شود. این ویتامین می‌تواند از طریق رژیم غذایی یا مصرف مکمل‌ها وارد بدن شود.

ویتامین E

سلنیوم یک آنتی‌اکسیدان قوی به‌شمار می‌آید که معمولاً در افراد مبتلا به پسوریازیس به مقدار کمی یافت می‌شود. یکی از پژوهش‌ها نشان داده است که استفاده از مکمل‌های ویتامینی در بیماران مبتلا به پسوریازیس می‌تواند به افزایش سطح سلنیوم در بدن آن‌ها کمک کند. با توجه به اینکه ویتامین E و سلنیوم هر دو نقش آنتی‌اکسیدانی دارند، می‌توانند در محافظت از بدن در برابر استرس اکسیداتیو که ممکن است منجر به پسوریازیس شود، مؤثر باشند. دانه‌های کدو تنبل و اسفناج منابع عالی ویتامین E هستند. همچنین، پس از مشورت با پزشک، می‌توانید از مکمل‌های ویتامین E نیز استفاده کنید.

ارتباط بین رژیم غذایی و پسوریازیس

تحقیقاتی نشان داده‌اند که رژیم غذایی مدیترانه‌ای ممکن است اثرات مثبتی بر این بیماری داشته باشد. دلیل این موضوع این است که رژیم مدیترانه‌ای می‌تواند به جلوگیری از شرایط متابولیکی مانند چاقی و دیابت که بر پسوریازیس تأثیرگذارند، کمک کند. ماهی به عنوان یکی از عناصر کلیدی رژیم غذایی مدیترانه‌ای، منبعی غنی از اسیدهای چرب امگا ۳ است که نقش مهمی در کاهش التهاب دارند. همچنین، جایگزینی کربوهیدرات‌های تصفیه‌شده و شکر با سبزیجات، آجیل، دانه‌ها و میوه‌های کم‌قند می‌تواند به بهبود سلامت شما کمک شایانی کند.

کلام پایانی

پسوریازیس یک بیماری مزمن پوستی است که می‌تواند به شدت بر کیفیت زندگی افراد تاثیر بگذارد. مطالعات نشان داده‌اند که برخی ویتامین‌ها و مواد مغذی می‌توانند در مدیریت و کاهش علائم پسوریازیس موثر باشند. ویتامین D به دلیل نقش آن در تقویت سیستم ایمنی و کاهش التهاب، یکی از مهمترین این ویتامین‌هاست. ویتامین‌های A و E نیز به دلیل خواص آنتی‌اکسیدانی‌شان می‌توانند مفید باشند. با این حال، مصرف مکمل‌های ویتامینی باید با احتیاط و تحت نظر پزشک متخصص انجام شود. بهترین راه برای تامین ویتامین‌ها، پیش‌گرفتن یک رژیم غذایی متعادل و غنی از مواد مغذی است.