توجیه و دلیل تحریم انتخابات، ناامیدی از صندوق رای برای امکان تغییر در ساختار و روند حکمرانی در کشور و رفع چالش ها و معضلات است. این گروه اکثریت معتقدند عدم مشارکت در انتخابات نوعی اعتراض مدتی به حاکمیت برای تغییر روندهاست. از منظر این گروه، دولت و مجلس نهادهای تاثیرگذار در تغییر روندها و ساختارها به دلیل محدودیت ظرفیت و توانمندی قانونی اختیارات حکمرانی نمی باشند و صرفا در حدود چارجوب های خاص و محدود قدرت مانور دارند. بنابراین هر فردی که ریاست دولت را برعهده گیرد و هر جریانی که در مجلس اکثریت را تشکیل دهد، تفاوتی در اعمال قدرت و روندها و ساختارها نخواهند داشت. تنها تفاوت در هماهنگی بیشتر یا کمتر با دیگر عناصر قدرت در کشور است. این دلایل و توجیهات به تدریج در گذر زمان و در نتیجه بلااثر بودن دولت ها در رفع انتظارات رای دهندگان، در گستره اجتماعی افزایش یافته و دایره وسیعتری را در سالهای اخیر دربرگرفته است.
اما واقعیت این است که نباید به صندوق رای به عنوان نماد دموکراسی و مردم سالاری پشت کرد و فرصت مشارکت در انتخاباتی که در آن روزنه یا زمینه محدودی برای تاثیرگذاری ایجابی و یا حتی سلبی وجود دارد، را از دست داد. تاثیرگذاری ایجابی از این منظر که رای دهندگان با تشکیل دولتی، زمینه تغییر در روندها و حتی ساختارهای اجتماعی، اقتصادی و سیاسی را فراهم کرده و موجبات حرکت روبه جلو و پیشرفت کشور را فراهم می سازند و تاثیرگذاری سلبی از این منظر که حتی اگر نتوانند با روی کار آوردن دولت مطلوب خود حرکت رو به جلویی را رقم بزنند حداقل از روی کار آمدن دولتی که زمینه و موجبات عقب رفتن و تشدید چالشها و مشکلات بنیادین و هویتی کشور در حوزه های جغرافیایی، فرهنگی، اقتصادی ۀ تمدنی و حتی بین المللی جلوگیری می کنند.
ایران امروز با چالش ها و بحران های زیادی مواجه است. می توان نسبت به این چالش ها و بحران ها بی تفاوت بود و با تشدید و تعمیق آن در مقام و جایگاه نظاره گر همراه شد و می توان با استفاده از حداقل ظرفیت ها و فرصت ها از تشدید بحران ها و چالش ها جلوگیری کرد. چالش ها و بحران های کنونی ایران که دیگر از آن به عنوان ابرچالش و ابربحران یاد می شود، در صورتی که به مرحله پایانی و غیرقابل حل برسد، امکان جبران آنها وجود نداشته و عملا زمینه فروپاشی ساختار فرهنگی و تمدنی ایران را فراهم می سازد. فرهنگ ها و تمدن های بشری چنانکه تاریخ نیز ثابت کرده زمانی که به شرایط اضمحلال برسند دیگر امکان احیای آنها وجود ندارد.
بنابراین عدم مشارکت در انتخابات به عنوان مهمترین و تنها ابزار اعمال وجود در حراست از فرهنگ و تمندن ایرانی، همراهی و همکاری در تشدید شیب تند فروپاشی تمدنی است. رفتاری که دیگر قابل جبران نیست. دولت در ساختار حکمرانی سیاسی و مدیریتی کنونی ایران بر خلاف تصور از ظرفیت و توانمندی قانونی مناسبی برای جلوگیری از تشدید چالش ها وبحران ها و حتی مدیریت و رفع آنها به شرط عقلانیت و بهره گیری از توان کارشناسی کشور برخوردار است.
لذا فرق است که کدام جریان و کدام سیاستمدار عنان و فرمان مدیریت اجرایی کشور را در دست گیرد. مشارکت فعال و موثر در انتخابات پیشرو و حرکت در مسیر روی کار آوردن دولتی توسعه گرا و پیشرو و جلوگیری از روی کارآمدن دولتی واپس گرا و انزواطلب، بر اینده ایران و ایرانیان تعیین کننده است.
311311