گروه ایرنا زندگی – ناباروری یکی از مشکلات زوج‌های جوان برای داشتن فرزند است که امروز با پیشرفت علمی بخشی از مشکل حل شده است اما باید بدانید که سن و وزن دو عامل موثری بر ناباروری است.
ناباروری عموما به یکسال روابط زناشویی بدون جلوگیری و بدون آبستنی اطلاق می گردد.
حدودا ۸۵ تا ۹۰ درصد زوج های سالم جوان در طی یکسال و اغلب در خلال ۶ ماه اول، بارداری خواهند داشت. بنابراین ناباروری حدود ۱۰ تا ۱۵ درصد زوج ها را تحت تاثیر قرار می دهد.
تاثیر سن و باروری
باروری در زنان در سنین ۲۴-۲۰ سالگی به اوج می رسد، تا حدود ۳۲ سالگی کاهش اندکی دارد و پس از آن به شکل پیشرونده ای کم می شود.
احتمال یک فرزند زنده سالم پس از ۳۰ سالگی، هر سال حدودا ۵/۳ درصد کاهش می یابد. میزان موفقیت حاصله با روش های کمک باروری (ART) نیز با افزایش سن، کاهش می یابد. در زنان مسن تر نسبت به جوانترها، تعداد تخمک های برداشت شده و جنین های حاصل و میزان لانه گزینی کمتر است.
سن تنها عامل بسیار مهم تاثیرگذار روی احتمال موفقیت با ART است. بطوریکه میزان حاملگی و میزان تولد زنده در زنان پس از ۳۲ سالگی و با کمک IVF به طور پیشرونده ای با افزایش سن، کمتر می شود.
علاوه بر این با افزایش سن، میزان بروز سقط بالینی تشخیص داده شده هم افزایش می یابد، بطوریکه خطر کلی سقط در زنان بالای ۴۰ سال به ۷۵ درصد هم می رسد.
از طرف دیگر با افزایش سن مادر، میزان تخمک ها با اختلالات کروموزومی هم افزایش می یابد بطوری که خطر سقط و تخمک های غیر طبیعی از ۳۵ سالگی بطور پیشرونده افزایش یافته، در ۴۳ سالگی به ۵۰ درصد و پس از ۴۵ سالگی عملا به ۱۰۰ درصد می رسد.
با افزایش سن شیوع بیماری های خوش خیم رحمی مثل فیبروم ها و پولیپ ها هم افزایش می یابند.
افزایش سن زنان در ناباروری آنقدر مهم است که یکی از عللی که نیاز به بررسی ذخیره تخمدان در خانم‌ها است، سن بالای ۳۵ سال خانم می‌باشد.
(البته یک جواب غیر طبیعی به منزله غیر ممکن بودن بارداری نیست ولی نشانه ای از پاسخ کمتر به درمان بوده و احتمالی برای انتخاب بهترین روش درمان است).
تاثیر چاقی و ناباروری
چاقی عبارت است از شاخص توده بدنی بالاتر از ۳۰ و اضافه وزن یعنی شاخص توده بدنی بین ۳۰-۲۵.
چاقی در زنان منجر به اختلالات قاعدگی، کاهش باروری، افزایش خطر سقط و عوارض دوران بارداری می شود.
در خانم هایی که برای بارداری تلاش می کنند شواهد خوبی برای حمایت از توصیه به تلاش برای رساندن شاخص توده بدنی به ۲۵-۲۰ می‌باشد.
به گزارش پژوهشکده رویان، توجه داشته باشید که شاخص توده بدنی در محدوده اضافه وزن یا چاقی (بدون توجه به سن بیمار) پیش بینی کننده افزایش خطر مرگ زودرس می باشد، چرا که در افرادی که اضافه وزن دارند میزان بروز فشار خون بالا، بیماریهای قلبی، بیماری کیسه صفرا، سرطان های شایع (کولون-پستان-رحم) افزایش می‌یابد.