در کوچه‌پس‌کوچه‌های پرهیاهوی طهرون، سنه ۱۳۹۵ بود که گفتیم یه جای باحال و مشتی راه بندازیم که بوی طهرون و طعم غذای اصیل ایرونی بده. یاد ظرفای به قول مادر بزرگ “روحی” افتادیم و خوب فکر کردیم چه اسمی بهتر از این که هم نوستالجی باشه هم به کارمون بیاد، یه نیگا به اوس کریم کردیم و گفتیم: یا حضرت عشق
اصلا شعار اصلیمون رو هم گذاشتیم “با عشق بخورید”
روحی با عشق متولد شد و شد جایی که عطر قیمه نذری و قورمه سبزی و کباب با صدای زنگ ظروف قدیمی در هم آمیخته شد و در ادامه، شد بخشی از حافظه جمعی مردم باعشق و باصفای طهرون.
در گفت‌وگویی صمیمی با آقای خلیلی، مدیر اجرایی این مجموعه، به سراغ ریشه‌ها و رازهای موفقیت این برند رفتیم؛ برندی که با دستای پرمهرش، سفره‌ای از جنس نوستالژی برامون پهن کرده.
زادگاه روحی: شهرک غرب، سنه ۱۳۹۵
قصه روحی از یک جرقه ساده آغاز شد. سنه ۱۳۹۵ خورشیدی، در خیابان سیمای ایرانِ محله با صفای شهرک غرب، یه تیم چهار نفره و با تجربه از رستوران‌داری در گوشه و کنار شهر، یه فضای خالی پیدا کردن. خالی نه از آدم، که از حس؛ حسی که بعدنا با ظروف روحی، یه دکوری پست‌مدرن و حال‌وهوای دهه شصت سرپرش کرد. آقای خلیلی به نقل قول از اونها میگه: «ایده خاصی نداشتیم. فقط دیدیم شهرک غرب جای یه رستوران صمیمی و مدل بازاری کم داره. وقتی فضا رو دیدیم، انگار چراغی روشن شد. گفتیم بیایم این حس قدیمی رو با غذای اصیل و سرویس بازاری تلفیق کنیم.»
اینجا رستوران روحی، نه جای موسیقی آرام و آبمیوه‌های فانتزی بود، نه میزهای لوکس و انتظارهای طولانی.
قیمه نذری و کباب کوبیده روحی قرار بود اصالت غذای ایرونی رو دوباره با عشق زنده کنه، جایی که غذا فی الفور می‌رسه، طعم اصالت داره و دل‌ها رو گرم میکنه و صفا میده. مادربزرگ‌ها حامی ما بودن و هستن، میگفتن و میگن: ظروف روحی خاطرات خوش پخت‌وپزهای قدیمی رو برا ما زنده میکنه ….
پازل روحی: از چالش‌ها تا ارزش‌ها
هر کسب‌وکاری پازلی‌ست که باید چیده شود و روحی هم از این قاعده مستثنی نیست. خلیلی، که خود عاشق پازل‌های چند هزار تکه است، کسب‌وکارش را به همین تشبیه می‌کند: «اول چهارچوب رو می‌چینی، بعد با نشانه‌ها پیش می‌ری. رنگ‌ها، خطوط، و یه تصویر کلی که تو ذهنت داری.» اما این پازل، مهره‌های انسانی هم داره؛ سرآشپز و تیمش ،کباب‌پز و برو بچه های همراه ش ،شاطر و موتوری با تیم ستادی و مدیران تیکه های ارزشمند پازل منابع انسانی رو تشکیل میدن که قلب تپنده روحی هستن.
او از چالش‌های منابع انسانی می‌گوید: «تنوع مهارت و تخصص های لازم برا این کسب‌وکار، کار رو خیلی خیلی سخت میکنه، هم تجربه میخواد، هم تخصص، هم خلاقیت، هم یه جایی از کار آدم خوشتیپ میخوای و جایی جوون و جایی سن و سال دار و…. ” با حدود ۲۵۰ نفر نیروی مستقیم، روحی تلاش کرده با ترکیبی از حمایت مالی، احترام و ایجاد حس ارزشمندی نسبت به پرسنل، این پازل منابع انسانی را کنار هم نگه دارد. «سعی کردیم فاصله‌ها رو بصورت صحیح کم کنیم؛ بین مدیران و نیروها، مثل مهره‌های پازل که به هم قفل می‌شن.»
شک نکنید وفاداری در تیم روحی به وضوح موج میزنه و ما واقعا مدیون و قدردان تیم خوبمون هستیم.
مزیت رقابتی: تجربه‌ای فراتر از غذا
در بازار شلوغ و متنوع رستوران‌ها، روحی مسیر خودش را پیدا کرده است. خلیلی با قاطعیت می‌گوید: «روحی غذا نمی‌فروشه، فضا و حس و حال می‌فروشه.» رقابتی بر سر طول کباب یا قیمت با همکارا نداریم؛ همه کار میکنیم تا حس قشنگ و طعم لذیذ غذای مامان بزرگا و مامانا رو برسونیم به ذهن و جان مشتریامون.»
پذیرایی با ظروف روحی، استفاده از دکور و ور وسایل قدیمی دهه ۴۰ و ۵۰، نشوندن متن‌های صمیمی و باحال روی در و دیوار شعبه ها و بسته بندی ها و پاکت ها و مت‌ها و ظروف بیرون بر و باکس موتوری و هر جا که فک کنی، بخشی از کارهاییه که انجام میدیم تا مشتری های باصفای روحی رو کنار خودموم داشته باشیم.
«غذاهامون ساده‌ست؛ قیمه نذری، قرمه سبزی و چلوکباب. چیزی که قرن‌هاست تو سفره ایرانیه.»
اما ماجرای غذای سنتی ایرانی و عطر خوشایند دستپخت مادر و مادربزرگ، فقط حکایت خوردن یک خوراک خوش عطر و طعم نیست، بلکه تلفیق مزه‌های بی‌نظیر و مواد غذایی پرخاصیتی است که در کنار یکدیگر معجون کاملی از تغذیه و سلامت رو به مشتریان ارایه میده.
شک نکنید در روحی کیفیت ،فدای هیچ چیزی نمیشه، حتی اگه توی محاسبات دو دو تا چهارتایی ضرر کنیم، اعتقاد به برکت داریم و تا الان هم به لطف اوس کریم کم نیاوردیم. بالا پایین داشتیم ولی موندیم یعنی در اصل مشتری هامون دلی ازمون خواستن که بمونیم و خدمت کنیم.
منو و محصولات رو اونقدر گسترده کردیم که هر طور شده طعم غذای اصیل ایرونی رو به زیر زبون هر ایرونی باصفا برسونیم.
اسم هاش هم بامزه س: روحی، روحک، روحیچه، روحی جونیور، لقمه روحی و روحی مهمونی، گستره ای از انواع حجم و متریال که البته ریشه در یک پخت و یک مزه داره ولی هر کی به اندازه وسع ش میتونه انتخاب کنه.
طی این سالها و میشه گفت به ازای هر سال تولد روحی، یه شعبه زدیم توی محله های مختلف طهرون که برو بچه های باصفای جنوب شهر و شمال شهر همه یک طعم و یک کیفیت رو بچشن و عشق کنن.
نوشتن جملات بامزه و دلی روی هر جاییکه فکر کنید از در و دیوار شعبات گرفته تا روی باکس موتوری هامون و روی مت و تراکت و کارت پستالها و جعبه ها و بسته‌بندی‌ها، که قبول کنید سرشار از خلاقیت هاست، فقط همه نشان از عشق روحی به مشتری هاش و برندش داره.
تازه این نوشته ها رو با کلی فکر و ایده هر فصل عوض میکنیم که مشتری هامون کیف کنن؛
بهار پارسال رو اصطلاحا تم ژاپنی رفتیم به اسم روحیگاتو” (ترکیبی از روحی و اوریگاتوی ژاپنی)
تابستون رو تم بازی های دهه پنجاه و شصت رفتیم (منچ و اسم فامیل و مارپله و خط نقطه و..)
پاییز رو تم هندی به اسم روحی کومار رفتیم و زمستون رو به عشق محله های قدیمی و باصفای طهرون قدیم تم روحی محله
آگاهی از برند: روحی به اضافه دیگران
برای دیده شدن، در کنار استفاده از تمامی روش و تکنیک های بازاریابی ، روحی دست به ابتکار جالبی زده:
“روحی به اضافه“.
همکاری با برندهایی مثل حلواچی برای جعبه‌های دوطبقه (غذا و حلوا)
همکاری با باشگاه بامن که تیم مارکتینگ و پشتیبانی اون، فراتر از صرف یک باشگاه وفادارسازی مشتریان در کنار ما بودن.
همکاری با اپلیکیشن تارا جهت ارائه محصولات روحی روی پلتفرم تارا
میزبانی همایش‌های انجمن گرافیک ایران با کانترهای سنتی و کاشی‌های سفید ۱۰ در ۱۰ که شعار “با عشق بخورید” را فریاد می‌زنند.
همکاری با فیلم سینمایی زودپز، اونم برا اینکه بازیگران درجه یک و حرفه ای این فیلم دوست داشتن غذای سالم بخورن با عطر و طعم غذای ایرونی
برگزاری ایونت و همایش های مختلف با صاحبان صنایع و دانشگاهی و فرهنگی در فضایی درجه یک و منحصر بفرد، یک باغ موزه ۲۰۰ ساله به نام باغ موزه نگارستان که روحی چی ها ازبدو تولد اونجا بودن و به لطف اوس کریم هستیم.
آینده در افق
روحی حالا به فکر پرواز در یک سطح بالاتری هست، برنامه هایی هم برا توسعه داره مثل حضور در فودکورت اوپال تا قبل از پایان اردبهشت ۱۴۰۴، با یک طراحی منحصر بفرد و باحال، جایی که به گفته خلیلی، اگه خوب باشیم و همین حس و حال روحی رو اونجا پیاده کنیم شک ندارم «روحی یهویی چندین پله تو آگاهی از برند می‌ره بالا چون جایی مثل مرکز خرید اپال از نظر بازدید مشتری، در واقع میتونم بگم کل ایران رو به خودش میبینه.” و پیرو موفقیت در اپال، روحی میتونه نیم نگاهی به حضور در فود کورت سایر مراکز خرید هم داشته باشه.
در پایان، آقای خلیلی با همان صمیمیت همیشگی می‌گوید: «روحی سفره‌ایه که با عشق پهن شده. طعم و مزه دوستی داره، امیدواریم به لطف حضرت عشق همیشه سفره‌ش باز بمونه و دل‌ها رو گرم کنه.»