سندرم کبدی- ریوی در 30-10% بیماران مبتلا به سیروز رخ می‌دهد و مشخصهٔ آن اختلال در تبادل گازی (افزایش گرادیان حبابچه‌ای – شریانی و هیپوکسمی) به علت گشاد شدن رگ‌های داخل ریوی است.

اتساع رگ‌ها منجر به اختلال در انتقال اکسیژن از حبابچه‌ها به جریان مرکزی گویچه‌های قرمز خون در مویرگ و در نتیجه پیدایش شنت کارکردی راست به چپ در داخل ریه می‌شود که با تجویز اکسیژن ۱۰۰٪ بهتر می‌شود.

شنت داخل ریوی را می‌توان با اکوکاردیوگرافی با ماده حاجب شناسایی کرد. در این روش، محلول نمکی جوشان که حباب‌های ریزی تولید می‌کند را به یک ورید محیطی تزریق کرده و اکوکاردیوگرافی دو بعدی انجام می‌دهند.

پدیدارشدن دیررس (delayed visualization) (بعد از سه ضربان قلب بعد از تزریق) حباب‌های ریز در حفره‌های قلبی چپ، مبین گشادی رگ‌های داخل ریوی است، در حالی که اگر شنت داخلی قلبی بود با پدیدار شدن زودرس مواجه می‌شدیم.

تظاهرات بالینی، از ناهنجاری‌های بدون علامت در تبادل گاز تا هیپوکسمی شدید که منجر به تنگی نفس در حالت استراحت می‌شود، متغیر است. سندرم کبدی – ریوی، شدیداً مرگ و میر را بالا می‌برد و کیفیت عملکردی و کیفیت زندگی بیماران را پائین می‌آورد،

هیچ درمان طبی اثبات شده‌ای وجود ندارد، اما تجویز اکسیژن کمکی سطح اکسیژن شدنی را به بالا می‌برد. درمان انتخابی، پیوند کبد است که اغلب باعث برطرف شدن کامل سندرم می‌شود.