بسیاری از ما آگاهیم که ظاهر بدن ما نکاتی را درباره وضعیت سلامتی داخلی ما بیان می‌ کنند. این موضوع شامل وضعیت موهای ما نیز می‌ شود. اگر از کیفیت و حالت موهایتان رضایت ندارید، ابتدا باید به جستجوی علل اصلی نازکی و ضعف آنها بپردازید. اما جای هیچ نگرانی نیست چرا که راهکارهای متعددی برای بهبود و تقویت مجدد موها وجود دارد. توصیه می‌ شود با پزشک خود مشورت کنید تا بتواند هر گونه مشکل زمینه‌ ای را شناسایی و درمان نماید. عوامل اصلی ایجادکننده ریزش مو عبارتند از اختلالات تیروئید، مسائل مربوط به سیستم ایمنی بدن، رژیم غذایی نامناسب، سطوح بالای استرس و مشکلات گوارشی که موجب کاهش جذب مؤثر مواد مغذی می‌ شوند. از دست دادن حدود ۱۰۰ تار مو در روز امری طبیعی تلقی شده و به طور معمول نگران‌ کننده نیست. چرخه‌ های طبیعی رشد مو به طور خودکار باعث ریزش برخی موها می‌ شود. با این حال، می‌ توانید با مراجعه به پزشک خود بررسی کنید که آیا میزان ریزش مویتان بیش از حد معمول است یا خیر و از او راهنمایی بخواهید تا روش‌ هایی برای افزایش رشد مو را پیگیری کنید.

۱٫ پروتئین

برای تضمین رشد سالم موها، دریافت پروتئین کافی ضروری است. به طور کلی، یک زن بزرگسال به حدود چهل و شش گرم و یک مرد بزرگسال به پنجاه و شش گرم پروتئین روزانه نیازمند است. افرادی که ورزش می‌ کنند، زنان در دوران بارداری یا شیردهی و کسانی که از بیماری بهبود می‌ یابند، باید پروتئین بیشتری به رژیم غذایی خود اضافه کنند. گوشت و ماهی از جمله اصلی‌ ترین منابع پروتئین به شمار می‌ روند. به جز این دو، منابع دیگر پروتئین شامل تخم مرغ، محصولات لبنی، حبوبات، آجیل و در حد کمی، غلات می‌ باشند. همچنین، توصیه می‌ شود که تنوع غذایی روزانه خود را با افزودن غذاهای تازه و متنوع حفظ کنید.

۲٫ مدیریت استرس

استرس به عنوان یکی از عوامل اصلی که می‌ تواند باعث ریزش مو شود شناخته می‌ شود. افزایش میزان کورتیزول، که هورمون مرتبط با استرس است، می‌ تواند روند ریزش مو را تسریع کند. همچنین، هرگونه ناهنجاری در سطوح استروژن ممکن است به عنوان یکی از دلایل افت مو مطرح باشد. به طور کل، استرس می‌ تواند باعث خواب نامناسب، بالا رفتن کورتیزول و به دنبال آن، بی‌ تعادلی در سطح قند خون شود.

۳٫ تعادل قند خون

زمانی که فاصله بین خوردن وعده‌ های غذایی زیاد شود، عدم تعادل قند خون می‌ تواند باعث احساس گرسنگی، تغییر خلق و خو و حتی افزایش ریزش مو شود. برای جلوگیری از این مشکلات، توصیه می‌ شود مصرف شکرهای تصفیه شده و کربوهیدرات‌ های ساده را کاهش دهید. اطمینان حاصل کنید که وعده‌ های غذایی حاوی پروتئین و میان‌ وعده‌ ها را در ساعات مشخصی از روز میل کنید. در صورتی که طی روز دچار تغییرات قابل توجهی در سطح قند خون خود می‌ شوید و این نوسانات بر روال عادی زندگی‌ تان تأثیر می‌ گذارد، توصیه می‌ شود با دکتر خود در این باره گفتگو کنید.

۴٫ زینک

زینک، یک عنصر کلیدی و حیاتی است که بیشتر از طریق خوردن گوشت و ماهی به بدن می‌ رسد. کسانی که با مشکلات مرتبط با دستگاه گوارش روبرو هستند یا افرادی که از خوردن گوشت پرهیز می‌ کنند، ممکن است دچار کمبود این ماده مغذی شوند. تحقیقات گوناگونی پیرامون ارتباط بین کمبود زینک و پدیده ریزش مو صورت گرفته است که نتایج آنها بنا به گروه‌ های مورد بررسی، تفاوت‌ هایی داشته است. برای تعیین دوز مناسب زینک متناسب با نیازهای فردی خود، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید.

۵٫ آهن

سطح پایین آهن در بدن می‌ تواند به طور قابل توجهی بر رشد ناکافی موها و افزایش ریزش آنها اثر گذارد و همچنین موجب خستگی شود. نبود آهن کافی ممکن است به کم‌ خونی یا کاهش تعداد گلبول‌ های قرمز خون بینجامد. این امر به این معناست که وقتی گلبول‌ های قرمز به اندازه کافی در بدن شما وجود ندارند، انتقال اکسیژن و مواد مغذی در بدن به طور مؤثر صورت نمی‌ گیرد، که این نیز به نوبه خود روی رشد موهای شما تأثیر منفی می‌ گذارد.

۶٫ ویتامین ث

ویتامین سی به طور مستقیم باعث افزایش ریزش مو نمی‌ شود، اما نقش مهمی در تقویت رشد موهای سالم ایفا می‌ کند. همچنین، استفاده از ویتامین سی به همراه آهن می‌ تواند به جذب بهتر آهن کمک کرده و در صورتی که فردی دچار کمبود آهن باشد، افزایش سطح آهن در بدن را تسریع بخشد. بیشتر از آن، برای ساخت کافی کلاژن در بدن، حضور ویتامین سی ضروری است.

۷٫ سلنیوم

سلنیوم به عنوان یک عنصر غذایی حیاتی شناخته می‌ شود که در تولید گلوتاتیون، قوی‌ ترین آنتی‌ اکسیدان موجود در بدن، نقش کلیدی دارد. نبود کافی سلنیوم می‌ تواند منجر به تغییراتی در رنگ موها شود. تحقیقاتی که بر روی افراد تحت شیمی‌ درمانی انجام شده است، نشان داده است که ریزش مو در این بیماران به میزان مصرف پایین مکمل‌ های سلنیوم مرتبط است.

۸٫ ویتامین های گروه B

ویتامین‌ های موجود در دسته B، که اغلب به عنوان ب-کمپلکس شناخته می‌ شوند، مجموعه‌ ای از ویتامین‌ های متنوع را شامل می‌ شوند که علی‌ رغم تنوعشان، در بسیاری از ویژگی‌ ها به هم پیوسته هستند. در این میان، چهار ویتامین از این گروه، شامل ریبوفلاوین (B2)، بیوتین (B7)، فولات (B9) و کوبالامین (B12)، اهمیت ویژه‌ ای در حفظ سلامتی موها دارند. اگر رژیم غذایی ای متعادل و سرشار از مواد مغذی را دنبال کنید، نیازی به استفاده از مکمل‌ های ویتامین B نخواهید داشت. در کشورهای توسعه‌ یافته، کمبود ریبوفلاوین به ندرت دیده می‌ شود، چرا که رژیم غذایی ساکنین این مناطق معمولاً شامل انواع مختلفی از غذاها است. به همین دلیل، استفاده از مکمل‌ ها معمولاً ضروری نمی‌ باشد. با این حال، در برخی موارد، دوزهای بالایی از ویتامین‌ های این گروه برای مقابله با بیماری‌ هایی که مستقیماً به ریزش مو مرتبط نیستند، تجویز می‌ شود. بدن انسان قادر به تولید بیوتین است و بنابراین، نیازی به مصرف مکمل برای افرادی که از سلامت عمومی برخوردار هستند وجود ندارد. در کسانی که یک رژیم غذایی متوازن دنبال می‌ کنند، معمولاً کمبود بیوتین مشاهده نمی‌ شود. با این حال، احتمال بروز کمبود بیوتین در گروه‌های خاصی مانند افراد وابسته به الکل، زنان در دوران بارداری و اشخاصی که با مشکلات گوارشی مواجه هستند، بیشتر است. استفاده از مکمل‌ ها می‌ تواند به بهبود وضعیت مو، پوست و ناخن‌ ها کمک کند، اما نظرات متفاوتی در این باره وجود دارد. به عنوان نمونه، مصرف مکمل‌ های حاوی بیوتین ممکن است با نتایج آزمایشات خونی تداخل ایجاد کند. بنابراین، اگر از مکمل‌ های بیوتین استفاده می‌ کنید، پیش از انجام آزمایش خون، اطلاع‌ رسانی به پزشک ضروری است و ممکن است نیاز باشد برای اطمینان از دقت نتایج، مصرف آن را قبل از آزمایش متوقف کنید.