– قرنیه به خوبی می‌تواند خود را با خراشیدگی‌های خفیف یا آسیب‌های جزیی تطابق دهد. به دنبال خراشیدگی سلول‌های سالم قرنیه به سرعت بر ناحیه خراش می‌لغزند و قبل از ایجاد عفونت و اختلال دید، ناحیه مزبور را ترمیم می‌کنند. ترمیم خراشیدگی‌های عمیق‌تر بیشتر طول می‌کشد و ممکن است با درد بیشتر، تاری دید، اشک ریزش، قرمزی چشم و حساسیت بیش از حد به نور همراه باشد. ·خراشیدگی‌های بسیار عمیق قرنیه ممکن است موجب ایجاد بافت جوشگاهی – اسکار) و کدورت قرنیه، و در نتیجه اختلال بینایی شدید شوند.

درمان‌های مرسوم

– پس از تشخیص بیماری که به وسیله چشم‌پزشک و با ریختن قطره فلوئورسئین در چشم و مشاهده آن با دستگاه مخصوص موسوم به اسلیت لامپ – slit lamp)، – و از طریق استفاده از نور کبالت آبی) صورت می‌گیرد، معمولاً با ریختن قطره چشمی سیکلوپلژیک متوسط الاثری مثل سیکلوپنتولات هیدروکلراید ۱٪ که به طور موقت، جسم مژگانی را شل می‌کند و درد چشم را کاهش می‌دهد، چشم را برای معاینه روز بعد آماده می‌کنند. ممکن است خراشیدگی‌های خفیف قرنیه به بستن چشم و ریختن قطره سیکلوپلژیک نیاز نداشته باشد.

– چنان‌چه ترشح چرکی و عفونت قرنیه ایجاد شده باشد گاهی برای انتخاب درمان مناسب، انجام آزمایش و کشت ضروری می‌شود. اما نباید درمان تا آماده شدن جواب این آزمایش به تعویق بیفتد بلکه باید درمان آنتی‌بیوتیکی را آغاز کرد و در صورتی که ارگانیسم به وسیله کشت تشخیص داده شد، درمان برحسب پاسخ آزمایش تغییر می‌یابد. در بعضی موارد باید بیمار در بیمارستان بستری شود به ویژه اگر عفونت، شدید و وسیع، یا فرد مبتلا به دیابت یا نقض سیستم ایمنی باشد و یا نتواند از خود مراقبت نماید. اگر علی رغم درمان کافی و برطرف شدن علایم بیماری، اسکار زخم بر روی قرنیه باقی بماند و موجب تاری دید شود باید از پیوند قرنیه استفاده نمود.

– در صورت ایجاد خراش قرنیه چه باید کرد؟

– ایجاد درد فوری در لحظه آسیب قرنیه – مثلا به دنبال ورود ذره‌ای شن یا براده آهن) و سپس بروز درد و قرمزی، از علایم خراش قرنیه هستند. چنان‌چه پس از شستشوی چشم، درد ادامه پیدا کرد. چشم را با گاز یا دستمال تمیزی ببندید و فوراً به یک مرکز اورژانس یا کلینیک چشم پزشکی نزدیک مراجعه نمایید.